حتما شما هم واژه ختنه خدایی! یا ختنه پیغمبری! به گوشتان خورده است.

این اصطلاح وقتی توسط والدین و اطرافیان به کار برده میشود که نوزاد پسر موقع بدنیا آمدن، پره پوس یا همان پوست پوشاننده سر آلت ( که در ختنه باید برداشته شود) را ندارد یا ناقص است و دورتادور سر آلت را نپوشانده است.

این خانواده ها با این باور احساس نیازی به ختنه کردن نوزاد خود نمی بینند و این را موهبتی از خداوند میدانند که نوزادشان ختنه شده بدنیا آمده است. غافل از اینکه این نوزادان اکثرا مشکل آناتومیکی و ساختمانی در مجرای ادرارشان دارند و چه بسا مشکلات همراه دیگری هم داشته باشند.

توصیه ای که ما متخصصین اطفال در ویزیت اول بعد از بدنیا آمدن این نوزادان به خانواده ها میکنیم اجتناب از ختنه کردن در سال اول تولد است، چرا که احتمال نیاز به ترمیم مجرای ادراری در این نوزادان زیاد است.

بطور طبیعی مجرای ادراری در نوک سر آلت( نوک حشفه) باز میشود. اگر این مجرا در جای غیر از جای طبیعی باز شود ، به آن هیپوسپادیازیی یا اپیسپادیازیس اطلاق میشود.

در اپیسپادیازیس مجرا در قسمت پشتی آلت و در هیپوسپادیازیس در قسمت زیرین آلت به درجات مختلف از نوک آلت فاصله میگیرد.

در درجات خفیف هیپوسپادیازیس که در آن نوک مجرا در سر آلت ولی با فاصله از نوک آن باز شود منعی برای ختنه شدن نوزاد نیست و چه بسا نیازی به ترمیم آن هم نباشد( در نوع خیلی خفیف) ولی انواعی که در سطح پوست شفت ( بدنه آلت) باز میشود حتما نیاز به ترمیم بعد از یک‌سالگی دارند. دراین نوزادان ختنه قبل از یک‌سالگی ممنوع است و ختنه آنان به بعد از یک‌سالگی همزمان با ترمیم مجرا موکول میشود.( ممکن است در ترمیم مجرا به پوست سر آن نیاز باشد).

 هیپوسپادیازیی